Ուրեմն, բոլշևիկների առաջնորդ Լենին Վլադիմիրն ասում էր, որ հեղափոխությունները տեղի են ունենում, երբ «ներքևները չեն ուզում, իսկ վերևները չեն կարողանում»:

Երևան: Գարեգին Նժդեհի անվան հրապարակ: Ժամը 17:00:

Եթե ազգն ինքն իր հանդեպ գործած մեղքը, լինի՝ անիմացույթուն, անհետևողականություն և ծուլություն, միամտություն և չարդարացված հույս ու հավատ, չարի դեմ անիմաստ բարություն․․․

Պատերազմները ռեսուրսների համար են: Սա ինձանից շատ եք լսել, քանի որ ինքս պատերազմները այս տեսանկյունից եմ դիտարկում:

9-11-րդ դարերում ներհայկական ատելությունն այնքան էր խորացել, որ երբ արաբ ամիրան առաջարկում էր քաղքեդոնական հայերին հակաքաղքեդոնական հայերի հետ սեղան նստել ու կենսական հարցեր միմյանց հետ լուծել, քաղքեդոնականներն ասեւմ էին, որ ավելի շուտ շների հետ սեղան կնստեն, քան՝ հակաքաղքեդոնականների հետ։

Հայաստանյան կառավարիչները գրեթե ամենօրյա ռեժիմով հպարտանում են իրենց կողմից իրականացվող «բարեփոխումներով», որն իրականում ոլորտային քանդուքարափ է:

Այս տարի 50-ամյակս կլրանա և ես ամեն օր մի մտքի վրա եմ ինձ բռնացնում. Հենց սկսեցի քայլել, խոսել, գիտակցել, հորս ցեղի հետ վիճում էի, թե խի՞ Կարսը հանձնեցին։ Բա ո՞նց չվիճեի, եթե այդ ցեղում զինվորական հազարապետ կար, որ գերադասել էր թուրքի դեմ դուրս գալ, բայց Կարսն առանց մեկ փամփուշտի չհանձնել։

Ռոբերտ Քոչարյանի երեկվա ասուլիսին երկար չեմ անդրադառնալու, մանավանդ, ԶԼՄ-ների համար մեկ- երկու մեկնաբանություն արել եմ:

Ավոկադոն իտալացի փաստաբան չի, այլ մրգի ու բանջարեղենի միջև գտնվող բույս ա, որը երկուսից էլ վերցրել ա ամենաանհամը, ինչպես, ասենք՝ հայտնի ֆիզիկոսի ու հռչակավոր երգչուհու որդին կարող ա սովորական գորշ պատգամավոր լինել։ Եթե կորիզն ու կլեպը հանես, տակը բան չի մնա, բայց էդ մնացած մի քիչն էլ էնքան անհամ ա, որ մի մեծ դդումի չափ անհամություն ունի։ Ես սապոն չեմ կերել, բայց ինձ թվում ա՝ եթե սապոնը միրգ լիներ, էդ համը կունենար։ Պարզապես՝ սա ծամելիս չի փրփրում։

44-օրյա պատերազմի նահատակ հերոս Մխիթար Գալեյանի հայրը՝ Գարիկ Գալեյանը շինծու մեղադրանքներով դատապարտվել է 1 ու կես տարի և 9 օր ազատազրկման։